چشم انسان برای تشخیص کم اکسیژنی خون بسیار ضعیف است. حتی در شرایط ایده آل ، پزشکان خبره نمی توانند کم اکسیژنی را تشخیص دهند مگر اینکه مقدار آن به مقدار ۸۰% برسد. با آمدن پالس اکسی متر، تحولی در تشخیص کم اکسیژنی خون رخ داد.
پالس اکسی متری در بسیاری از کشورها، به شیوه استاندارد مراقبت در اتاق های عمل، واحدهای مراقبت ویژه) (ICU وبخشهای بیمارستانی تبدیل شده است. پیش از در دسترس قرار گرفتن پالس اکسی متری، پزشکان به اقدامات تهاجمی نظیر خون گیری شریانی به منظور بررسی گازهای خون تکیه می کردند تا بتوانند وجود هیپوکسمی را تشخیص دهند. پالس اکسی متری، برخلاف بررسی گازهای خون شریانی، پایش غیرتهاجمی و مداوم اشباع اکسیژن خون شریانی را امکان پذیرمی سازد. اگرچه استفاده از پالس اکسی متری آسان است، پزشک باید اصول پایه پالس اکسی متری را درک کند و بداند که دستگاه چگونه کار می کند تا قادر باشد اطلاعاتی را که دستگاه ارایه می دهد، تفسیر نماید.