مدار های مجتمع هم شامل قطعات فعال مثل ترانزیستور و هم قطعات غیر فعال ، مقاومت ، خازن و حتی سلف می باشند . این سه عنصر غیرفعال در اکثر مدارات استفاده می شوند و به عنوان سه عنصر اصلی شناخته شده اند و هیچ کس فکر نمی کرد که ممکن است عنصر مداری چهارمی نیز وجود داشته باشد .

در سال ۱۹۷۱ یک پروفسور نه چندان معروف به نام Lean Chua در دانشگاه UC Berkeley مقاله ای منتشر کرد که در آن ادعا می کرد عنصر چهارمی وجود دارد . chua این عنصر را ممریستور نام نهاد . او با توجه به اهمیت وجودی مموریستور ، حتی پیشنهاد کرد که کتابهای تئوری مدار به سبب وجود این عنصر ، باز نویسی شوند . هیچکس توجه جدی روی این کشف علمی نکرد . زیرا نمونه فیزیکی یا مدلی برای ممریستور وجود نداشت . و تنها یه صورت تئوری ریاضی قابل بحث بود . تا اینکه در سال ۲۰۰۸ ، استنلی ویلیامز و همکارانش در کمپانی آمریکایی هولت پاکارد ممریستور را با وسایل فیلم نازک در مقیاس نانو ساختند . آنها یک مدل فیزیکی از ممریستور ارائه دادند و به این ترتیب ممریستور به صورت کامل کشف شد . قابل ذکر می باشد که نقش علم نانو تکنولوژی در پیدایش ممریستور بسیار موثر بود زیرا تنها در مقیاس نانو خواص ممریستور هویدا می شود .در نهایت می توان گفت کشف این عنصر را مدیون پیشرفت علم نانو مواد هستیم . شاید به زودی کتابها بر اساس این کشف جدید ویرایش شوند.

در این پست ۴ مقاله بسیار معتبر را برای شما آماده کرده ایم از جمله :

• مدل سازی مقاومت حافظه دار (ممریستور)
• کاربرد ممریستور در حافظه های غیر فرار و پیاده سازی گیت های منطقی
• بررسی ساختار فیزیکی ممریستور و شبیه سازی آن
• پاورپوینت معرفی ممریستور